|
 Integendeel, maar tijd, keuzes en omstandigheden dragen er nu eenmaal aan toe dat ieders wegen een andere richting uitgaan, waarna contacten gestaag verwateren. Zo ook die met Jan van Ruiten, the local hero uit de jaren zestig en zeventig, die als Danny Boy furore maakte als DJ in De Prins van Oranje. Toegegeven, ik heb het ook maar van horen zeggen - was te jong om tot dergelijke gelegenheden toegelaten te worden - maar hetgeen ik gehoord heb komt wel uit eerste hand en is zonder meer het predikaat "betrouwbaar" meer dan waardig. De Prins was in die tijd het bruisende alsmede kloppende hart onzer lokale horeca en draaide ieder weekend ongekend hoge omzetten, die tot vandaag de dag nimmer meer in De Gevallen Parel geëvenaard zijn. In die tijd vloeide in de provincie het Heineken bier nergens zo rijkelijk als daar waar nu de ING zit en daar heeft Jan met zijn performance absoluut op zeker aan toe bijgedragen. Hij bezat een schier bovenaards gevoel voor timing, een gezonde dosis energie en een nagenoeg niet te temmen enthousiasme. Over zijn drang naar perfectie dan nog maar te zwijgen. Iedere maandag werd er met man en macht gewerkt om het dak er weer op te krijgen, wat Jan er in het weekend zo spontaan en vol overgave vanaf had weten te krijgen. Dattie gozer never nooit bij een piratenzender terecht is gekomen, behoort nog steeds tot één der grootste mysterisch dezer aardkloot.
 Jan kwam in die tijd regelmatig bij ons over de vloer en daardoor fungeerde wij zo nu en dan als try-out publiek. En bevooroordeeld of niet, maar wij vonden hem toch echt wel beter als toentertijd André van Duin, die het natuurlijk ook niet verkeerd deed, maar..euh….anders zalk maar zeggen. Jan maakte namelijk niet alleen gebruik van zang- en spraakfragmenten, maar verwerkte ook geluidsfragmenten zoals het doortrekken van een toilet, een koekoeksklok, voorbijrazende trein, dan wel brommer en/of loeiende sirenes in zijn bandopnames. Bovendien zat er - integenstelling tot van Duin - een meer logische opbouw in zijn optredens en verstond hij ook nog eens de kunst om dit met zijn diedzjeeën te doen combineren. En dat dit niet onopgemerkt bleef, blijkt wel uit het feit dattie zich vlak voor aanvang van een willekeurgige talentenjacht liet inschrijven, om uiteindelijk als grote winnaar de tent weer te verlaten. Een andere aardige wetenswaardigheid is dat hij in die tijd nu niet bepaald gebruikt maakte van de meest moderne apparatuur. Integendeel. Met een derdehands bandrecorder, dito cassetterecordertje, keukenschaar en een paar rolletjes tape, knipte en plakte hij zijn preformance - in zijn ouderlijke woning aan de Dennenhorst - haast kinderlijk eenvoudig aan elkaar. Maar ondanks het feit dat het hem kennelijk allemaal zo makkelijk afging is er nooit een echte landelijke doorbrak geweest. Wat daar ten grondslag aan heeft gelegen zullen we waarschijnlijk never nooit te weten komen. En ach…..das feitelijk ook niet belangrijk…..toch? Wereldberoemd zijn (geweest) in Driebergen - Rijsenburg….hoe mooier wil je je cv hebben. Mazzel Jan en doe de groeten aan Leo als je hem ziet.........koekoek.....
 |
 |  |  |