Traaij, met rechts een bloemenwinkeltje wat thans de inrit naar Appie Hein is. Zon, zee, meeuwen scheren. The sky is the limit tot waar hemel aarde ontmoet. Oer-Hollandse luchten, ooit, eens, toen getekend door oude meesters glijden statig met de getijden mee en doen ieder besef van tijd evenals realiteit voor het heden vergeten. Ik was in Schoorl. Waar?? Schoorl, Utrechtse Heuvelrug aan de zee, halverwege de iets te smalle kop van Noord - Holland, alwaar autochtonen dem deutsche toerist wel erg bedenkelijk tegemoet komen door den "ch" alsmede "g" stelselmatig Voor één "k" te doen vervangen. Skoorl, Skaken, skoenen, skroevendraaier, skoonmaaksters, skaamhaar, zijn hier dan ook skering en inslag, om skijt ziek van te worden. Zou er alleen al wat dat aangaat nog niet dood gevonden, dan wel begraven willen worden, maar als vakantiebestemming alles behalve verkeerd. Integendeel. Tis er voor één niet te lange periode uitermate goed toeven, maar ik ben nu eenmaal niet zo van de zee, zo van het zand tussen je tenen, in je tas, tussen je shag, blackberry, dan wel een door zand evenals plakkerige zonnebrandolie gespachtel poetste huid. En ben ook niet zo van die zeurende, schreeuwende, jankerige drammende strandkinderen, van genadeloos gespannen scheerlijnen, rondslingerende scheppen, emmertjes, croqs, kwallen and last but NOT least…de Noordzee, want ik heb aangeboren evenals chronische aversie tegen de Noordzee, althans als het om er in te badderen gaat. Voor de rest ligt hij mij eigenlijk helemaal niet in de weg. Integendeel. Uitwaaien langs de vloedlijn, speelse honden en galopperende paarden bij opkomende, dan wel ondergaande zon en/of vanaf een strandpaviljoen te aanschouwen wat groeit, bloeit en ons (mij) dagelijks weer boeit. Nu is mij bekend dat het gras van de buren altijd groener schijnt te zijn (althans, volgens die van mij wel) maar met wat zeeën aangaat benk er toch absoluut op zeker van overtuigt dat de Middellandse Zee beduidend meer te bieden heeft dan die grauwe, troebel ogende plas ten westen van Schoorl, edoch dat terzijde, tis gewoonweg niet mijn ding. Maar dat neemt niet weg dak er evenwel ongekend van kan genieten als ik zie hoe mijn kroost zich spontaan en vol overgave laat overspoelen door de hoge schuimkoppen en zich passioneel op het vergaren van garnalen, schelpen, zeesterren, krabben en overige zeewezens stort. Voor hen is geen golf te hoog, geen zee te diep en speelt ook de watertemperatuur een meer dan ondergeschikte rol. Het maakt ze dan ook werkelijk allemaal geen flikker uit en deinen luisterrijk mee op de golven van hun element en treden daarmee ontegenzeglijk in de natte voetsporen van hun moeder, op wie de zee eveneens een niet nader te verklaren aantrekkingskracht heeft. Alhoewel….niet nader te verklaren, das natuurlijk ook niet helemaal waar, want als volbloed kleinkind van een roemrucht Amelands geslacht is het feitelijk niet meer als vanzelfsprekend dat zij zich aangetrokken voelt tot de speelse elementen der zilte wateren. En zo hoort het ook, want afkomst verloochen je nu eenmaal niet, dus waarom zouden zij alsmede ik daar een uitzondering op vormen.…..toch? Van hoe het strand Skrool is, hek overigens werkelijk waar geen flauw benul. Heb er geen korrel van gezien, maar die van Hagen en Callantsoog kan ik daarentegen desgewenst voor een ieder tot nagenoeg in detail uittekenen. Schoon, niet breed noch te smal, veilig en overzichtelijk. Het strandpaviljoen Callantsoog verdient meerdere complimenten, die van Hagen slechts een vlam in de pan. Koffie mag daar absoluut op zeker geen koffie genoemd worden, eerder een poging tot doodslag. Maar dat allemaal terzijde…..ik dwaal af….terug naar Schoorl, alwaar tijdens het hoogseizoen (mooi weer of niet) altijd wel iets voor den toerist iets te beleven valt. Is het niet de wekelijkse braderie, dan is er wel een kermis, kunnen kinderen iedere donderdag schat gaan graven, zijn er wandel- dan wel speurtochten en/of kan je ieder weekend naar een kofferbak sales. En geloof me, stelt allemaal geen ene ruk voor, maar voorlopig is het er wel stervensdruk. Zo'n beetje het zelfde punt als de eerste afbeelding, maar nu een paar jaar later. Duidelijk te zien dat er dan (en hoe kan het ook anders) inmiddels alweer het e.e.a. veranderd is. Vervolgens van het noordwesten, naar het noordoosten, via het land van de Femke's en Boukjes, skoetjesielen en fierljeppen naar het domein van Bartje, Skik, eeuwige rust, hunebedden en witte wieven, Drenthe. Borger, om precies te zijn. Bekend om zijn hunebedcentrum (alwaar het grootste hunebed onzer monarchie te bewonderen valt), zijn bovennatuurlijk mooie omgeving en het boomkroonpad. Groter dan Austerlitz, beduidend kleiner dan Leersum, maar staat desondanks het gehele zomerseizoen bol van de activiteiten, en zich derhalve kan en mag heugen op een toeristische belangstelling die zijn weerga niet kent. En druk……dat wil je niet weten.....omdat het simpelweg je bevattingsvermogen te boven gaat. En geloof het of niet, maar tis er (evenals in downtown Skoorl) nog gezellig ook. Geen zeikerige middenstanders, maar ondernemers in optima forma die er toebereidt zijn om met elkaar, gemeente en VVV te communiceren, te investeren en….euh….ja….om euh….te ondernemen dus. Het zal dan ook niemand verbazen hoe groot het contrast was toen ik op één midzomerse koopavond, on prime time, onze lokale koopgoot op kwam rijden en per direct alsmede onmiddellijk opgezogen werd in een zweem van misplaatste rust en dito onvredigheid van nog net niet dichtgespijkerde etalages. Kortom….uitgestorven…..in overtreffende trap. Sfeer van ongebluste kalk, armoedig en nagenoeg klinisch dood……..we zijn weer thuis. Toegegeven we zijn dan weliswaar niet in het bezit van een boomkroonpad of hunebed - en met die Zwitserse Brug alsmede heidetuin gaan we het ook niet redden,- maar we liggen daarenetegen wel centraal en in een pracht van een nationaal park. Zijn vanuit alle windrichtingen goed bereikbaar en hebben bovendien om de hoek de grootste camping onzer provincie liggen. Wat dat aangaat ingredienten zat dus. Nu nog wat ondernemerscreativiteit er aan toevoegen en ophouden met zeuren over moeilijk zus, moeilijk zo. Dat het te veel tijd, energie dan wel geld kost en het uiteindelijk toch niets gaat opleveren. In dat geval ben je kennelijk niet voor het ondernemersschap in de wieg gelegd en adviseer ik je voor een ander vak te kiezen. Ondernemen betekent nu eenmaal investeren, in de breedste zin des woords. Het komt je per slot van rekening allemaal niet vanzelf aanwaaien, je moet er wel iets voor (willen) doen en een prettige bijkomstigheid in dit dorp is dat je het niet alleen hoeft te doen. Integendeel, er zijn er zat die graag willen, maar zat is nog altijd niet genoeg. Wederom onze koopgoot. Links zit vandaag de dag Zeeman en rechts was het Swaentje, is nu de lokale pillenboer. De ondernemingsvereniging kent een fris en gemotiveerd bestuur, dus de vereiste basis is gelegd, maar ook zij kunnen geen ijzer met handen breken, edoch met zijn allen kan je het wel buigen. Het afgelopen dorpsfeest was weliswaar nog niet je van het, maar kan met wat aanpassingen in de toekomst absoluut op zeker uitgroeien tot een lekkere publiekstrekker. En je hoeft het niet meteen in grootse dingen te zoeken, want als dat niet aanslaat ben je in no time verder terug dan af. Met eenvoud kan je een heel eind komen, maar bezuinig niet aan de verkeerde kant. Spreekt natuurlijk voor zich dat ook de gemeente hier een (grotere) rol van betekenis moet gaan spelen en zich wat ruimdenkender alsmede creatiever moet gaan opstellen m.b.t. verstrekken van vergunningen en het faciliteren van haar diensten. Er is per slot van rekening sprake van een dorpsbelang en dan mag er best een stapje (extra) harder gelopen worden. Dus verplaats die markt naar een andere lokatie, voorzie de gehele koopgoot van dezelfde straatverlichting, dus tot aan de Arnhemsebovenweg, geef ondersteuning bij het vervangen van die armzalige decemberfeestverlichting (gewoon terug naar over de straat) geef een vergunning af voor een vuurwerkshow op 30 april, laat dwergpop terugkeren naar waar het tot zijn recht komt (het evenemententerrein, dan wel de boswei) en denk eens mee over hoe je van de Driebergse wielerronde een aansprekender evenement kan maken door het bijvoorbeeld meer richting het centrum te halen. En wat de inwoners betreft, ook zij kunnen een grote rol van betekenis spelen, door simpelweg niet meteen te gaan zeuren en zeiken als er iets in de nabijheid van hun onderkomen wordt georganiseerd. Doe eens gek en probeer voor de verandering in het belang van het dorp en niet van jezelf te denken.